Noortje, de 2-jarige, gecastreerde (jullie weten toch dat dit ook zo heet bij dameskatten?), zwart-witte poes van mijn zus heeft acht weken geleden de enkel gebroken van haar linker achterpoot.

De pechvogel had verder geen verwondingen en menig kattenpersoneel zou het misschien niet eens opgemerkt hebben. Ze liep wat moeilijker dan anders. Pootje gestoten misschien. Gelukkig is mijn zus fysiotherapeute en zag ze dat de poot er toch echt anders uitzag dan anders.

Nadat ze de dierenarts telefonisch had overtuigd van haar observaties mocht ze langskomen. Diagnose: een gecompliceerde breuk, waarschijnlijk ontstaan door een ongelukkige sprong. Behandeling: operatie met pennen, schroeven en externe fixatie. Totale kosten: veel. Zoveel dat het mijn zus flink wat overtuigingskracht kostte om haar op een boerderij opgegroeide echtgenoot ervan te overtuigen om het uit te geven. Met twee jonge dochters die faliekant achter ma stonden moest hij zich wel gewonnen geven. Zo kwam het dat Noortje acht weken bench-arrest kreeg voordat het metaalwerk weer operatief verwijderd mocht worden.

Mijn zus was alleen thuis. Pa en de kids waren op kamp. Om 9:00 uur werd Noortje verwacht om van haar schroeven en pennen verlost te worden. Mijn zus had goede hoop om de kat in de reismand te krijgen. De vorige keer was het immers ook gelukt. Maar ja. Toen had ze wel een poot minder om mee te vechten. Niet aan denken nu. Zo nonchalant mogelijk pakte ze Noortje op en werkte haar behendig in de reismand. Noortje zat er echter nog niet in of de redelijk relaxte kat ontpopte zich tot een razende zwart-witte bol waar wel tien katten met evenredig veel vlijmscherpe tanden en klauwen uit leken te steken.

Wat doe je dan als bezorgde kattenbediende? Je steekt je hand ertussen om de rondvliegende klauwen weer terug te duwen in het mandje. Kansloos natuurlijk. Noortje verdween als een bliksemschicht door het kattenluik naar buiten en verdween uit het zicht. Precies op dat moment kwam Blackey, de andere huiskat, kijken wat er toch aan de hand was. Hij nam de situatie in zich op en besloot te helpen waar hij kon. Hij likte het bloed van mijn zus, dat tot hoog tegen de muur gespoten was, op. Kijk. Zo’n kat, daar heb je wat aan!

Er zat niets anders op dan naar de huisarts te gaan en de dierenarts af te bellen. Weer thuisgekomen, een tetanus-injectie en een antibioticakuur rijker, zag ze god-zij-dank Noortje ook weer binnen komen wandelen. Morgenochtend nieuwe poging.

Wij mensen vertrouwen blind op onze ogen! Een kat niet. Een kat vertrouwt in de eerste plaats op zijn of haar neus. De kat leeft in een wereld vol geuren en feromonen (stofje dat een boodschap overbrengt). Over het hele kattenlichaam zitten klieren die deze stoffen afscheiden. Op de kop alleen al zitten klieren die vijf soorten feromonen produceren: Voor het gemak f(acial)1 tot en met f5 genoemd.

Onder de voetjes worden ook nog twee soorten feromonen geproduceerd: een daarvan is voor het markeren van het territorium. Katten zetten deze stof af door te krabben tegen horizontale of verticale oppervlakten. Bij Noortje speelde echter het tweede voetjes-feromoon een rol. Dit wordt wel het stress- of alarm-feromoon genoemd.

Acht weken geleden zat ze niet bepaald op haar gemak in de reismand. Op de heenweg had ze net haar poot gebroken en op de terugweg had ze een operatie achter de rug en zaten er pennen aan de binnen- en buitenkant van haar poot. Geen wonder dat de pootjes overuren hebben gemaakt om alarm-feromoon te produceren.

De neus van de kat is zo gevoelig dat ze dit acht weken later nog rook. De lucht van het ‘angstzweet’ was zo indringend dat het leek alsof ze door een wesp gestoken was en in grote paniek maakte dat ze wegkwam. Daarbij was het natuurlijk niet zo handig dat het kattenluik nog open was.

Op mijn advies werd het dekentje van de reismand vervangen en de mand zelf schoongemaakt. In de loop van de avond werd de reismand met fris dekentje bij de achterdeur gezet. Ik was benieuwd of het alleen het stress-feromoon was of dat Noortje de reismand zelf ook geassocieerd had met allerlei ellende.

Dit laatste bleek gelukkig niet het geval want voordat m’n zus naar bed ging lag Noortje prinsheerlijk op haar dekentje in de reismand! Heerlijk toch, zo’n kat? Net toen ze lekker lag moest ze er weer uit. Ze moest ’s nachts weer in de bench. Rare lui hoor, dat mensen-personeel!

De volgende ochtend hebben we Noortje zonder problemen weer in de reismand gekregen en een paar uur later was de brokkenpiloot verlost van al het metaal in haar poot.

Maak na elk bezoek aan de dierenarts het reismandje schoon en was het dekentje. Het angstzweet uit het reismandje verwijder je het best met huishoudalcohol. Gebruik in elk geval geen chloor of ammonia want dat associëren katten met een wc.

Leg in de schone reismand een dekentje met de geur van de kat en laat de mand, bij voorkeur in de huiskamer, staan. Zo went de kat eraan en is het zelfs een lekker slaapplekje. Vlak voor vertrek naar de dierenarts kan je er nog een beetje Feliwayinspuiten. Dit bevat het vriendelijke f3-feromoon en dat vindt je kat een stuk prettiger dan angstzweet!